NIDM ronde 9 : Biljart Express / KKBC eSBee
Posted: Tue 15 Nov 2022 11:30
Turnhout, 14 november 2022
De mannen van de Kon. Kortrijkse zagen er een beetje tegenop om de verre verplaatsing te maken naar Biljart Express. Jarenlang was dit de sterkste ploeg van België, met als kopman Eddy Merckx, aangevuld met Van Kuyk, Valentijn en Spoormans. Eddy is ondertussen verkast naar ‘Den Eik’, maar de ploeg blijft in de breedte toch sterk. Maar misschien hebben onze mannen wel wat inspiratie opgedaan bij het bekijken van de gratis live matchen van het voorbije wereldkampioenschap in Zuid Korea. Onze Belgen deden het verre van slecht, met Eddy Merckx die de bronzen medaille behaalde en Roland Forthomme die pas uitgeschakeld werd in de 8ste finale door een superieure Tayfun Tasdemir. Tayfun, jawel dé speler die het niet onder de markt had tegen onze kopman Ronny Brants in de Europabekerfinale in Porto, werd uiteindelijk wereldkampioen in een eenrichtingspartij tegen Ruben Legazpi (50/14 in 15 brtn).
Frans Van Kuyk moest wegens dwingende familiale forfait geven en werd te elfder ure vervangen door Gustaaf Kelders. Respect man. Staf mag dan al de gezegende leeftijd van 86 bereikt hebben, hij staat nog steeds kwiek aan de biljarttafel. Frederic Beghin kreeg geen vat op het spel maar besefte misschien te laat dat Staf goed weet waar hij de ballen achterlaat voor zijn tegenstander. Geen nood, deze tactiek bracht voor Staf weinig zoden aan de dijk en Frederic liep gestaag verder weg, om uiteindelijk de partij met een ruime marge te winnen (40/16 in 44 brtn).
Door de afwezigheid van Frans kreeg Guy Van Litsenborg, eigenaar, uitbater én sponsor van Biljart Express Philippe Vandendriessche tegenover zich. Guy begon met 2x3 maar vanaf beurt 2 moest hij lijdzaam toezien hoe Philippe het initiatief overnam. Hoe doet hij dat toch, onze Phil? Zo secuur, zo geconcentreerd, dit is zelden gezien, zelfs niet op topniveau. Een bal superdun aansnijden vanop afstand, een aartsmoeilijk punt oplossen met een al even sublieme lossebandstoot, ze rolden zomaar uit zijn keu. Het mag verwondering wekken dat zijn hoogste reeks slechts 5 was. Maar hij was wel in 19 beurten uit (17/40) en werd terecht overladen met gelukwensen, zowel door zijn ploegmaten als de aanwezige supporters.
Sessie 2 begon dus met een geruststellende 0/4 voor de KKBC. En op bord 2 zou Martin zeker winnen… of moet ik zeggen een Martin. Want Martin Ravestyn kreeg Martin Spoormans op zijn bord. Na een 8/0 achterstand in 4 brtn was de bibber eindelijk weg bij Martin Ravestyn, hij begon zuiverder te biljarten en bouwde een kleine voorsprong uit (13/19 in 12 brtn). Martin Spoormans liet echter niet begaan en naam in één ruk de leiding over met een fraaie reeks van 12. Martin Ravestyn had niet onmiddellijk een antwoord klaar, begon mooie figuren te missen, waardoor Martin Spoormans de volledige controle kreeg over de match. De tweede helft van de partij werd een one man show waarvoor Spoormans zo gevreesd is. In 22 brtn was de klus geklaard (40/26).
Maar ondertussen was de score op de andere tafel heel hoopgevend voor de KKBC. Ronny Brants had duidelijk gekeken naar Philippe hoe je een tegenstrever bij het nekvel moet grijpen. Gerwin Valentijn is nochtans geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Kwam ik bij Philippe al superlatieven te kort, dan zijn ook hier geen woorden terug te vinden in den ‘dikke Vandale’. De start van Ronny was supersonisch, cool, beredeneerd maar vooral productief. In geen tijd had Ronny een kloof van 20 punten. Gerwin probeerde wel, kreeg meer klossen dan normaal en moest hier duidelijk de wet van de sterkste ondergaan. Net zoals Philippe klaarde Ronny de klus in 19 brtn (40/23).
Wij zagen er een beetje tegenop, zo begon dit verhaal. Maar nu was de euforie groot. De winst was binnen met een ploeggemiddelde van 1.400 ! Oh ja, nog dit. In geen enkele partij werd een <break> ingelast halverwege de partij en mede daardoor konden onze mannen reeds om 22u30 het glas heffen om deze hechte vriendschap te bezegelen.
De mannen van de Kon. Kortrijkse zagen er een beetje tegenop om de verre verplaatsing te maken naar Biljart Express. Jarenlang was dit de sterkste ploeg van België, met als kopman Eddy Merckx, aangevuld met Van Kuyk, Valentijn en Spoormans. Eddy is ondertussen verkast naar ‘Den Eik’, maar de ploeg blijft in de breedte toch sterk. Maar misschien hebben onze mannen wel wat inspiratie opgedaan bij het bekijken van de gratis live matchen van het voorbije wereldkampioenschap in Zuid Korea. Onze Belgen deden het verre van slecht, met Eddy Merckx die de bronzen medaille behaalde en Roland Forthomme die pas uitgeschakeld werd in de 8ste finale door een superieure Tayfun Tasdemir. Tayfun, jawel dé speler die het niet onder de markt had tegen onze kopman Ronny Brants in de Europabekerfinale in Porto, werd uiteindelijk wereldkampioen in een eenrichtingspartij tegen Ruben Legazpi (50/14 in 15 brtn).
Frans Van Kuyk moest wegens dwingende familiale forfait geven en werd te elfder ure vervangen door Gustaaf Kelders. Respect man. Staf mag dan al de gezegende leeftijd van 86 bereikt hebben, hij staat nog steeds kwiek aan de biljarttafel. Frederic Beghin kreeg geen vat op het spel maar besefte misschien te laat dat Staf goed weet waar hij de ballen achterlaat voor zijn tegenstander. Geen nood, deze tactiek bracht voor Staf weinig zoden aan de dijk en Frederic liep gestaag verder weg, om uiteindelijk de partij met een ruime marge te winnen (40/16 in 44 brtn).
Door de afwezigheid van Frans kreeg Guy Van Litsenborg, eigenaar, uitbater én sponsor van Biljart Express Philippe Vandendriessche tegenover zich. Guy begon met 2x3 maar vanaf beurt 2 moest hij lijdzaam toezien hoe Philippe het initiatief overnam. Hoe doet hij dat toch, onze Phil? Zo secuur, zo geconcentreerd, dit is zelden gezien, zelfs niet op topniveau. Een bal superdun aansnijden vanop afstand, een aartsmoeilijk punt oplossen met een al even sublieme lossebandstoot, ze rolden zomaar uit zijn keu. Het mag verwondering wekken dat zijn hoogste reeks slechts 5 was. Maar hij was wel in 19 beurten uit (17/40) en werd terecht overladen met gelukwensen, zowel door zijn ploegmaten als de aanwezige supporters.
Sessie 2 begon dus met een geruststellende 0/4 voor de KKBC. En op bord 2 zou Martin zeker winnen… of moet ik zeggen een Martin. Want Martin Ravestyn kreeg Martin Spoormans op zijn bord. Na een 8/0 achterstand in 4 brtn was de bibber eindelijk weg bij Martin Ravestyn, hij begon zuiverder te biljarten en bouwde een kleine voorsprong uit (13/19 in 12 brtn). Martin Spoormans liet echter niet begaan en naam in één ruk de leiding over met een fraaie reeks van 12. Martin Ravestyn had niet onmiddellijk een antwoord klaar, begon mooie figuren te missen, waardoor Martin Spoormans de volledige controle kreeg over de match. De tweede helft van de partij werd een one man show waarvoor Spoormans zo gevreesd is. In 22 brtn was de klus geklaard (40/26).
Maar ondertussen was de score op de andere tafel heel hoopgevend voor de KKBC. Ronny Brants had duidelijk gekeken naar Philippe hoe je een tegenstrever bij het nekvel moet grijpen. Gerwin Valentijn is nochtans geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Kwam ik bij Philippe al superlatieven te kort, dan zijn ook hier geen woorden terug te vinden in den ‘dikke Vandale’. De start van Ronny was supersonisch, cool, beredeneerd maar vooral productief. In geen tijd had Ronny een kloof van 20 punten. Gerwin probeerde wel, kreeg meer klossen dan normaal en moest hier duidelijk de wet van de sterkste ondergaan. Net zoals Philippe klaarde Ronny de klus in 19 brtn (40/23).
Wij zagen er een beetje tegenop, zo begon dit verhaal. Maar nu was de euforie groot. De winst was binnen met een ploeggemiddelde van 1.400 ! Oh ja, nog dit. In geen enkele partij werd een <break> ingelast halverwege de partij en mede daardoor konden onze mannen reeds om 22u30 het glas heffen om deze hechte vriendschap te bezegelen.
